آموزش تنبک
آموزش تنبک
Blog Article
آموزش صفر تا صد ساز کوبه ای تنبک
اساس موسیقی بر دو عامل ریتم و ملودی سوار است. این دو عامل در هر آهنگی که می شنویم به هارمونی و یکپارچگی بی نقصی در می آیند و حس شنیدن موسیقی را به شنونده القا می کنند. ملودی از به هم پیوستن معنا دار نت های هفتگانه و فواصل بین آنها، و ریتم از ضرب های منقطع کننده و هماهنگ حاصل می شود. در این مقاله می خواهیم به معرفی ساز تنبک که یکی از سازهایی است که برای نواختن ریتم در موسیقی سنتی ایران به کار می رود بپردازیم. ساز تنبک با اصالتی قطعی و قدمتی کهن به عنوان یکی از آلات اصلی و جدایی ناپذیر موسیقی سنتی ایران است.
نگاهی به تاریخچه و معرفی اجمالی ساز تنبک
سازهای کوبه ای از همان بدو حضور انسان خردمند بر روی کره خاکی وجود داشته اند. از همان زمانی که با کوس و طبل در جنگل ها و دشت ها با ایجاد سر و صدا حیوانات را فراری میداده تا بتوانند آنها را شکار کنند. در بسیاری از غار نگاره ها و آثار به جا مانده از دوران باستان، نوازنده های سازهای کوبه ای در حال نواختن را می توان دید و عده ای که به دور آتش در حال رقص و پایکوبی هستند. حتی این نوع ساز در مراسم های عزاداری نیز مورد استفاده بوده است. سازهای کوبه ای انواع بیشماری در دل تاریخ داشته اند. سازی که امروزه به نام تنبک می شناسیم، فرم تکمیل شده طبل هایی است که ریشه در مهاجرت سومری ها به بین النهرین و تلفیق آن با فرهنگ منطقه طی زمانی بیش از شش هزار سال داشته است. به هر حال تنبک، امروزه یکی از کامل ترین سازهای کوبه ای است و دست نوازنده برای اجرای انواع حرکات و تکنیک ها چه در تکنوازی و چه در همنوازی و گروه نوازی باز است. این ساز طی چند دهه گذشته به محبوبیت خیره کننده ای رسیده که در ادامه مطالب به آن خواهیم پرداخت.
تنبک یک ساز کوبه ای است. به این معنا که به جای نت های شناخته شده، فقط با ضرب و کوبش نوازنده، نواخته می شود. از ساز تنبک برای ایجاد ریتم های مختلف استفاده می شود. این ساز در گذشته چندان تخصصی نبود و از آنجا که ضرب نوازی در ناخودآگاه بسیاری از افراد وجود دارد، بدون تخصص و فقط با اتکا به سر ضرب های ملودی اقدام به نواختن آن می کردند. در واقع در یک گروه نوازی حتی اگر ساز تنبک هم وجود نداشت، از هر وسیله ای که می شد صدای ضربی ایجاد کند، استفاده می کردند. این قضیه مربوط به زمان های خیلی دور نیست. بلکه تا همین صد سال پیش نیز اینگونه بود. نوازنده تنبک اصولا جایگاهی در یک گروه ارکستر و توان برابری با سازهای ملودیک را نداشت. اما بعد از آن، موسیقی یک پوست اندازی کامل کرد. تمام لایه های آن تخصصی شد و زیر لوای تئوری موسیقی که زبان بین المللی موسیقی است قرار گرفت. تنبک با زحمات استادی برجسته به نام حسین تهرانی نت نویسی شد و با اثبات ویژگی های خارق العاده این ساز کوبه ای و پذیرفتن قواعد تئوری موسیقی نه تنها از مهجوریت به در آمد، بلکه به بالاترین سطوح موسیقی سنتی کشور رسید. امروزه همه می دانند این ساز چه نقش تاثیرگذاری در ماهیت موسیقی ایران ایفا می کند. یک ارکستر سنتی و کلاسیک بزرگ را در نظر بگیرید. هر کدام از نوازنده ها اگر در روز اجرا غایب باشند، قابل جایگزینی هستند. اما نوازنده تنبک تک است و نبود آن می تواند به تعطیلی اجرا بیانجامد.
https://www.notebnote.com/post/group/28/%d8%a2%d9%85%d9%88%d8%b2%d8%b4-%d8%aa%d9%86%d8%a8%da%a9 Report this page